Czy jesteś kłamstwem?

Tylko Freud i Stanisławski zdecydowali się przekopać nieświadomą część ludzkiego umysłu, używając jedynej dostępnej nam łopatki: jego części świadomej. (D. Donnellan Aktor i cel) Zdecydowanie częściej niż mogłoby się wydawać, ludzie świadomie ukrywają jedną część swojej osobowości, by przedstawić światu tę, na której bardziej im zależy. Tak samo zachowują się postaci teatralne, dlatego dobrze jest, gdy … Czytaj dalej →

„Kordian” z odtworzenia

„Kordian” w reż. Szymona Kaczmarka, Narodowy Stary Teatr w Krakowie, Scena Kameralna. Spektakl przesiąknięty jest atmosferą umierania. Ale nie chodzi tu o śmierć, która jest zdarzeniem. Raczej o pewien powolny proces, nastawienie na odchodzenie z tego świata, być może połączone z oczekiwaniem na szczęście w życiu pośmiertnym. Stary Kordian jest sparaliżowany, zamknięty w ciele, które … Czytaj dalej →

Wielość rzeczywistości

Trafiłam ostatnio na tekst Leona Chwistka, traktujący o istnieniu różnych rzeczywistości w sztuce. Autor wychodzi w nim od pytania, jakie są konieczne uwarunkowania dobrego dzieła sztuki, a w szczególności, czy powinno być zgodne z rzeczywistością, czy niekoniecznie. Wskazuje na cztery możliwe sposoby ukazania rzeczywistości. Pierwszy z nich to realizm. Rzeczywistość musi być w tym przypadku … Czytaj dalej →

Umysł wcielony

Teraźniejszość nie jest dana na zawsze. To mocne i ciągłe stawanie się. Dynamika bycia nazwana przez E. Fischer-Lichte radykalną koncepcją obecności. Wytwarzanie energii. Dobrze jest, kiedy aktor w momencie pojawienia się na scenie nie pozostaje niezauważony. Nawet jeśli akcja toczy się akurat w innym miejscu i większa część uwagi widza skupiona jest gdzie indziej, nowa … Czytaj dalej →